Η ανάγκη για αύξηση της φέρουσσας ικανότητας κυρίως σε δοκούς οδήγησε στην δεκαετία του 1960 στην απόπειρα για επιδερμικούς επικολλητούς οπλισμούς ιδιαίτερα λεπτού πάχους το λεγόμενο beton plaque . Για πολλά χρόνια αυτή η μέθοδος ήταν μονόδρομος και πολλές φορές ιδιαίτερα αποτελεσματική. Τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκαν τα συνθετικά υλικά ( FRP ) τα οποία και υποκατέστησαν τα χαλύβδινα ελάσματα.
Τα επικολλώμενα FRP έχουν ιδιαίτερα υψηλά μηχανικά χαρακτηριστικά 4 – 5 φορές ψηλότερα από του χάλυβα, αποτελούνται από ίνες άνθρακα ή άλλα πολυμερή και εφαρμόζονται πολύ εύκολα σε κατάλληλα διαμορφωμένες επιφάνειες του σκυροδέματος .
Το υλικό είναι άριστο αλλά η εφαρμογή του έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Εφόσον τα ιδιαίτερα αντοχής ελάσματα καλούνται να παραλάβουν αυξημένα φορτία πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία και προσοχή στην αγκύρωση των άκρων τους .
Σε αυτό το σημείο είναι η πολυετή εμπειρία και γνώση του συνεργείου που θα τα εφαρμόσει ώστε να εκμεταλλευτεί κανείς τις εξαιρετικές τους μηχανικές ιδιότητες. Να μην ξεχνάμε ότι ένα πολύ ιδιαίτερο υλικό επικολλάται στην επιφάνεια ενός γερασμένου σκυροδέματος και μπορεί πολύ εύκολα να αποκολληθεί παρασύροντας και ένα μέρος από την εξωτερική επιφάνεια του σκυροδέματος. Πολλές φορές είναι σκόπιμο να γίνεται συνδυασμός των δύο και κατά περίπτωση να χρησιμοποιεί κανείς και τα παλιά καλά επικολλητά ελάσματα .
Εκτός από τα ελάσματα, ίδιας τεχνολογίας και αντίστοιχων χαρακτηριστικτών είναι τα υφάσματα από πολυμερή σύνθετα υλικά. Αυτά είναι εύκαμπτα και μπορούν να παρακολουθήσουν το ανάγλυφο της διατομής. Χρησιμοποιούνται κυρίως σαν υποκατάστατα της έλλειψης συνδετήρων σε υποστυλώματα και δοκούς .